Се надеваа на позлатени патишта... Останаа рушевините сами да ги средат, и да се надваат дека еден ден децата кој фатија џаде по европана да се вратат...
Но нема така да е лесно. Нема да ги пушти таа, вештерката ќе ги држи хипнотизирани да и робуваат и слугуваат.
Ех балкане каде ти замина рајата, без нејзе си пуст и сакат па дупка нема кој да закрпи. Ма шо ќе ти е да ја закрпи кога нема кој да пропадни во нејзе...
Comments
Post a Comment
коментар: