"Замислете едно мало село, некаде на земјината топка.На селото му е потребна зграда за селски совет која вреди 100 000 долари. Градоначалникот го овластуваат да работи со тоа. Тој оди во банка и на банкарите им кажува дека треба да изградат нова зграда за 100 000 долари. Тој им вели на банкарите дека на располагање има 50 000 долари и доставува молба за останатите 50 000 долари. Банката се согласува на тоа.
Потоа градоначалникот оди кај директорот на градежна фирма и се договараат за да стават во џеб по 25 000 долари. Потоа градоначалникот оди во селскиот совет и им кажува дека изградбата ќе ги кошта 150 000 долари. И членовите на советот тоа го прифаќаат (со оглед на тоа дека не се разбираат од економија). Со тоа се согласуваат и останатиот дел на жителите.
После тоа градоначалникот и директорот на градежната фирмата одат повторно во банка и бараат додатни 50 000 долари. Банката ги одбива врз основа на фактот дека тие двајца се корумпирани. Тие одат во втора банка која исто ги одбива.
Потоа следи нај интересното... Градоначалникот и директорот на градежната фирма одат во ММФ. Таму не се одбиени, со услов да испратат во селото тројца луѓе на ММФ за да ја проценат ситуацијата. Тројцата претставници на ММФ бараат:
1. На пазарот во селото кој се одржува секоја Среда да им се додели една тезга на некоја голема американска компанија, која произведува основни прехрамбени намирници и месо.
2. Бараат да се отвори филијала на американска банка.
3. На сред село имате бунар, тој бунар да се приватизира.
Овие тројца претставници на ММФ бараат од градоначалникот, овие три барања да ги побара градоначалникот од нив официјално, со писмено барање до ММФ. Градоначалникот и директорот на фирмата поднесуваат писмено барање до ММФ за трите услови за да изгледа дека селото ги бара тие три услови.
И во селото се отвара филијала на американската банка.Банката дава одлични услови за кредити, при што сите штедачи ги привлекува, и селската задруга, банкротира. И од тој момент финансискиот систем на селото им припаѓа на американските банкари.
На една тезга од селскиот пазар се наоѓа голема корпорација која продава поефтина храна од храната на локалните фармери. Локалните фармери "пропаѓаат". После нивното "пропаѓање" американската компанија ги крева цените на производите кој ги продава. А жителите на селото стануваат зависници од робата на компанијата.
Кога еден ден луѓето ќе се разбудат и ќе се упатат кон селскиот бунар на кој одсекогаш полнеле вода за пиење, ќе забележат дека е затворен. А на рекламна табла ќе пишува дека водата од бунарот се продава во соседната продавница"
.
Потоа градоначалникот оди кај директорот на градежна фирма и се договараат за да стават во џеб по 25 000 долари. Потоа градоначалникот оди во селскиот совет и им кажува дека изградбата ќе ги кошта 150 000 долари. И членовите на советот тоа го прифаќаат (со оглед на тоа дека не се разбираат од економија). Со тоа се согласуваат и останатиот дел на жителите.
После тоа градоначалникот и директорот на градежната фирмата одат повторно во банка и бараат додатни 50 000 долари. Банката ги одбива врз основа на фактот дека тие двајца се корумпирани. Тие одат во втора банка која исто ги одбива.
Потоа следи нај интересното... Градоначалникот и директорот на градежната фирма одат во ММФ. Таму не се одбиени, со услов да испратат во селото тројца луѓе на ММФ за да ја проценат ситуацијата. Тројцата претставници на ММФ бараат:
1. На пазарот во селото кој се одржува секоја Среда да им се додели една тезга на некоја голема американска компанија, која произведува основни прехрамбени намирници и месо.
2. Бараат да се отвори филијала на американска банка.
3. На сред село имате бунар, тој бунар да се приватизира.
Овие тројца претставници на ММФ бараат од градоначалникот, овие три барања да ги побара градоначалникот од нив официјално, со писмено барање до ММФ. Градоначалникот и директорот на фирмата поднесуваат писмено барање до ММФ за трите услови за да изгледа дека селото ги бара тие три услови.
И во селото се отвара филијала на американската банка.Банката дава одлични услови за кредити, при што сите штедачи ги привлекува, и селската задруга, банкротира. И од тој момент финансискиот систем на селото им припаѓа на американските банкари.
На една тезга од селскиот пазар се наоѓа голема корпорација која продава поефтина храна од храната на локалните фармери. Локалните фармери "пропаѓаат". После нивното "пропаѓање" американската компанија ги крева цените на производите кој ги продава. А жителите на селото стануваат зависници од робата на компанијата.
Кога еден ден луѓето ќе се разбудат и ќе се упатат кон селскиот бунар на кој одсекогаш полнеле вода за пиење, ќе забележат дека е затворен. А на рекламна табла ќе пишува дека водата од бунарот се продава во соседната продавница"
.
